پروتکل انتقال تصویر RemoteFX

RemoteFX پروتکل دسکتاپ ریموت عصر جدید است و امکان مجازی سازی GPU را فراهم می‌سازد. یعنی می‌توان یک کارت گرافیک را میان چندین ماشین مجازی به اشتراک گذاشت. ماشین‌های مجازی می‌توانند خروجی اطلاعات گرافیکی از پردازنده را به واحد پردازش گرافیک اختصاصی متصل به میزبان تبدیل کنند. این ویژگی بار ماشین‌های مجازی بر روی پردازنده‌های گرافیکی را کاهش داده و پایداری گرافیکی را بهبود می‌بخشد. استفاده از پروتکل دسکتاپ ریموت (RDP) چیز جدیدی نیست. این پروتکل‌ها به عنوان ابزار خوبی برای اتصال ریموت دسکتاپ در سیستم عامل‌های ویندوز توسعه یافته‌اند. در این مقاله قصد داریم به یکی از این پروتکل انتقال تصویر یعنی RemoteFX بپردازیم. تا انتهای مقاله با ما باشید.

انواع پروتکل‌های انتقال تصویر

قصد داریم به معرفی یکی از پروتکل‌های انتقال تصویر شرکت مایکروسافت بپردازیم. اما قبل از آن بهتر است بدانیم چرا باید از پروتکل‌های انتقال تصویر استفاده کنیم. همچنین باید بدانیم انواع پروتکل‌های انتقال تصویر کدامند و سپس در مورد پروتکل انتقال تصویر RemoteFX صحبت کنیم.

وقتی قدم به دنیای مجازی سازی دسکتاپ‌ها – Virtual Desktop Infrastructure بگذارید، انتخاب‌های متعددی پیش روی شماست. حتی شاید تفاوت سرویس‌های ارائه دهنده VDI برای شما جذاب باشد. یکی از این تفاوت‌ها به پروتکل انتقال تصویر یا Remote Display Protocol  مربوط می شود. در ساختارهای مبتنی بر VDI پروتکل انتقال تصویر وظیفه ی مهمی بر عهده دارد: انتقال تصویر و داده‌ها از مرکز داده به کاربر نهایی.

محبوب‌ترین پروتکل‌های انتقال تصویر Microsoft Remote Desktop – RDP، VMware`s PC-Over-IP – PCoIP و Citrix HDX هستند. البته پروتکل های دیگری نیز مثل: Ericom و Hewlett-Packard (HP). وجود دارند.

مزایای پروتکل انتقال تصویر

استفاده از پروتکل انتقال تصویر باعث سرعت بخشیدن به اجرای برنامه‌ها می‌شود؛ چرا که پردازش اعمال کاربر توسط سرور انجام می‌گیرد. با استفاده از این پروتکل‌ها هیچ اطلاعاتی سمت کاربر ذخیره نشده و اطلاعات در محیطی ایزوله نگهداری می‌شود. با استفاده از پروتکل انتقال تصویر نیازی به نیروی متخصص جهت پشتیبانی هر ایستگاه نیست و همگی از طریق سرور پشتیبانی می‌شوند. همچنین به دلیل استفاده از زیروکلاینت‌ مصرف برق بسیار کاهش می‌یابد. در زیر به بخشی از مزایا و قابلیت‌های پروتکل‌های انتقال تصویر اشاره می‌کنیم:

• قابلیت فشرده‌سازی پویا دارند.
• می‌توانید Drive Mapping داشته باشید.
• می‌توانید از چند نمایشگر استفاده کنید.
• امکان آدرس‌دهی پورت‌های USB را فراهم می‌کنند.
• از کیفیت و اندازه تصویر بالاتری پشتیبانی می‌کنند.
• امکان استریم چند رسانه با هم را فراهم می‌کنند.

معایب: 

پروتکل RemoteFX با وجود مزایای متعدد، معایب خاصی نیز دارد که ممکن است کاربران را با چالش‌هایی مواجه کند. یکی از اصلی‌ترین معایب، وابستگی به شبکه است. عملکرد RemoteFX به شدت تحت تأثیر کیفیت و پهنای باند شبکه قرار دارد؛ بنابراین، در شبکه‌های با تأخیر بالا یا پهنای باند کم، تجربه کاربری ممکن است کاهش یابد و باعث لگ یا کاهش کیفیت تصویر شود.

علاوه بر این، RemoteFX به منابع سیستم بالایی نیاز دارد. استفاده از این پروتکل می‌تواند بار پردازشی بیشتری بر روی سرورهای میزبان تحمیل کند، که در نتیجه ممکن است عملکرد کلی سیستم کاهش یابد. همچنین، پیاده‌سازی RemoteFX ممکن است نیازمند سخت‌افزار خاص و پشتیبانی از ویژگی‌های گرافیکی پیشرفته باشد، که می‌تواند هزینه‌های اضافی به همراه داشته باشد.

از دیگر معایب، عدم سازگاری با برخی از نرم‌افزارها و برنامه‌های قدیمی است. برخی از اپلیکیشن‌ها ممکن است نتوانند به درستی با RemoteFX کار کنند، که می‌تواند مانع از استفاده بهینه از این پروتکل شود. در نهایت، مسائل امنیتی نیز ممکن است مطرح شوند؛ زیرا ارتباطات مجازی می‌توانند آسیب‌پذیری‌هایی را به همراه داشته باشند که در صورت عدم مدیریت مناسب، خطراتی را به دنبال خواهد داشت.

پروتکل‌های انتقال تصویر چگونه کار می‌کنند؟

RemoteFX ،Citrix HDX و VMware PCoIP پروتکل‌های لایه 7 مدل OSI هستند که توسط دو پروتکل UDP – User Datagram Protocol و TCP – Transmission Control Protocol ارتباط برقرار می‌کنند. TCP داده ها را به بسته‌های کوچک تقسیم می‌کند. در مقصد مجدداً این بسته‌ها متصل شده و به پروتکل انتقال تصویر تحویل داده می‌شوند؛ در حالی که UDP بسته‌ها را به صورت ترتیبی ارسال نمی‌کند.

TCP نسبت به UDP قابل اطمینان‌تر است؛ چرا که تضمین می‌کند تا زمان رسیدن داده‌ها به مقصد، نشست (Session) برقرار باشد. به علاوه اینکه اگر در ارسال داده با مشکل مواجه شود، داده از دست رفته را مجدداً ارسال می‌کند. UDP تضمین نمی‌کند تمام بسته‌ها به مقصد برسند، اما قطعاً در فرستادن داده‌های چندرسانه‌ای سنگین مثل ویدیوها سریع‌تر است.

این پروتکل‌ها محدودیت‌های خودشان را دارند و این محدودیت‌ها حتی در زمان کار با نرم افزارهای گرافیکی نمود بیشتری پیدا می‌کند. البته که کارایی فوق‌العاده، نیاز به پهنای باند عالی هم دارد. این پهنای باند اغلب وجود ندارد یا در صورت استفاده از آن، سایر قسمت‌های شبکه را تحت تأثیر قرار خواهد داد. ضمن آنکه پردازش این حجم داده، پردازنده را به شدت درگیر خواهد نمود. هدف دریافت تصویر خوب و استفاده بهینه از پهنای باند و پردازنده است که توسط هر دو پروتکل TCP و UDP قابل اجراست.

مقایسه پروتکل‌های انتقال تصویر با یکدیگر

1- Microsoft RDP / RemoteFX

RemoteFX نسخه بهینه شده  Microsoft Remote Desktop Protocol یا RDP است که در ویندوز 2008 نسخه R2  معرفی و برای پردازش بهتر تصویر ارائه شد. RemoteFX  تنها در Hyper-V و نرم افزارهای Citrix قابل استفاده است و از پروتکل محیط‌های XenDesktop پشتیبانی می‌کند. Remote FX در ویندوز 2012 امکان استفاده از UDP را در مواقع نیاز محیا می‌کند؛ در حالی که نسخه‌های قبلی تنها از TCP پشتیبانی می‌کردند.

2- RemoteFX و ویندوز سرور 2012

RDP در ابتدا برای استفاده در بستر LAN معرفی شد اما نسخه اخیر برای استفاده در WAN  بهینه شده است. RemoteFX در ویندوز سرور 2012 از نمایشگرهای چند لمسی نیز پشتیبانی می‌کند. قابلیتی که امکان پردازش اجزا را در سمت سرور مهیا می‌کند.

توجه داشته باشید برای آنکه از تمام قابلیت‌های آن استفاده کنید، بایستی از ویندوز 8 و نسخه‌های جدیدتر استفاده کنید. مایکروسافت RDP 8.0 را برای کاربران ویندوز 7 در سرویس پک 1 و ویندوز 2008 نسخه R2قرار داده است. اما تمام قابلیت‌های RemoteFX  را شامل نمی‌شود.

3- Microsoft RemoteFX یا  Citrix HDX

تفاوت RemoteFX و HDX تا قبل از تغییرات RemoteFX در نسخه 2012 به چشم می‌آمد. اما هنوز هم HDX در شبکه‌های WAN کارایی بهتری دارد. به علاوه آنکه Citrix از کاربران بیشتری پشتیبانی می‌کند. Microsoft RDP برای سیستم عامل ویندوز و مک (OSX) ارائه شده است. در حالی که Citrix امکان استفاده از پروتکل HDX را برای ویندوز، مک، لینوکس، بلک بری، اندروید، iOS، Sun و کاربران دیگر نیز فراهم نموده است.

4- پروتکل‌های PCOIP و Citrix

پروتکل‌های PCOIP و Citrix دو پروتکل قدرتمند و پرطرفدار از شرکت‌های VMware و Linux می‌باشند؛ اما برای مقاصد خاصی از آنها استفاده می‌شود. این دو پروتکل برای کاربری‌هایی استفاده می‌شوند که نیاز به کیفیت بسیار بالای تصویر و عدم تأخیر در تصویر باشد. مثل استفاده از نرم افزارهای گرافیکی، پخش محتوای چندرسانه‌ای و … . برای استفاده از این دو پروتکل انتقال تصویر نیاز است که حتماً دانش کافی برای راه اندازی آن داشت و پشتیبانی آن نیز نیازمند تخصص و مهارت است. این دو پروتکل برای سازمان‌های بزرگ و با تعداد کاربران بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پروتکل انتقال تصویر RemoteFX نسخه جدیدتر Microsoft RDP می‌باشد که در سال 2008 در ویندوز سرور 2008 نسخه R2 معرفی شد. RemoteFX انتقال تصویر و داده از مرکز داده به سمت کاربر نهایی را به عهده دارد. این پروتکل برای سازمان‌ها و شرکت‌های کوچک و متوسط مورد استفاده قرار می‌گیرد. پیاده‌سازی و پشتیبانی از آن نیاز به مهارت و تخصص خاصی ندارد.

اگر به خاطر داشته باشید از ویندوز XP به بعد بود که مایکروسافت ویژگی Remote Desktop  را ارائه داد. پس از آن کاربران توانستند به دسکتاپ‌های یکدیگر دسترسی داشته و آنها را کنترل کنند. این ویژگی در آن زمان از پروتکل TCP استفاده می‌کرد. اما با ارائه نسخه بهینه شده RDP پردازش تصاویر بهتر شده و می‌توان در آن به تماشای روان ویدیو و استفاده از نرم افزارهای سه بعدی پرداخت. RemoteFX فقط در Hyper-V و نرم افزارهای Citrix قابل استفاده است اما از پروتکل‌های محیط XenDesktop نیز پشتیبانی می‌کند. در نسخه‌های جدید RemoteFX امکان استفاده از پروتکل UDP را برای کاربران فراهم می‌کند. همچنین در سرور 2012 پروتکل انتقال تصویر RemoteFX از نمایشگرهای چند لمسی نیز پشتیبانی می‌نماید. یکی دیگر از مزایای RemoteFX امکان استفاده از این پروتکل در بستر شبکه WAN می‌باشد.

نتیجه گیری

در این مقاله به بررسی پروتکل انتقال تصویر RemoteFX، ویژگی‌ها و مزایای آن پرداختیم. در ابتدا به انواع پروتکل‌های انتقال تصویر اشاره نمودیم. سپس به مزایای و ویژگی‌های این پروتکل‌ها نگاهی کردیم. در پایان به مقایسه این پروتکل‌ها با یکدیگر پرداختیم. برای کسب اطلاعات بیشتر همواره می‌توانید به وبسایت تکنوکلاینت مراجعه کنید و از مشاوره رایگان مشاوران ما بهره‌مند شوید. جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد مجازی سازی کلیک نمایید.